Azadım hanı?
Gözlərimin yaşı ilə yazmışam bu şeirimi.15 iyun 1993-cü ildə Şəhid olmuş oğlum Davudov Azad Əli oğluna həsr edirəm.
Cəmi 19 il yaşadı.Düşmən gülləsi balamın bütün arzularını susdurdu.Hündürboy,enlikürək,gensinə,çatmaqaş,badamı qara göz balam nağıla döndü.Ğöz yaşlarım ağı oldu,şeir oldu.Bu şeirlər,bu ağılar ürəyimin dağı oldu.Bir şeylə təsəlli tapıram.Allah qatında Şəhidlik uca zirvədir.Onlar ölmürlər.Onlar daim xatırlanırlar.Nur içində yatasan,balam.Amin.
ZÜLEYXA-AZAD
Zalım fələk elə durdu qəsdimə,
Bir od qoydu mən bələndim tüstümə.
Bu dünyadan qara düşdü üstümə
Dərdimin dərmanı-Azadım hanı?
Ağlamaqdan gözlərimə tor gəldi,
Dərd çəkməkdən ciyərim vərəmlədi,
Çox gözlədim,gözəl balam gəlmədi
Könlümün sultanı-Azadım hanı?
Evim elə uçdu bir də tikilməz
Çəkdiyim dərdlərin sayı bilinməz,
Ürəyimdən bala dağı silinməz,
Bağımın reyhanı-Azadım hanı?
Bahar gül açmadı,yay döndü qışa,
Günəşli ömrümdə düşdüm yağışa,
Neyləmişdim,düçar oldum qarğışa,
Könlümün gümanı-Azadım hanı?
Dörd fəslin dördü də oldu qapqara,
Ürəyimin başı eylədi yara,
Allah,necə dözüm belə qübara?
Dərdimin loğmanı-Azadım hanı?
Nahaq gəldi,haqlını nahaqladı,
Ğüclü gəldi,gücsüzü ayaqladı,
Qara torpaq igidi soraqladı,
Elin nəhləvanı-Azadım hanı?
Dava hər tərəfi viran eylədi,
Bir söyləyin,kimə aman eylədi,
Züleyxanın halın yaman eylədi,
İgidlik dastanı-Azadım hanı?
