Eylər
Dünyanı tapşırsan acgöz insana .
Dağları aşırıb yerin düz elyər .
Tülkü libasında girib min dona .
Yandırıb ürəyini boğazını kök eylər.
Yaxına qoymaram albaq nadanı.
Nifrətlə beynimdə coşdurur qanı.
Unudub vicdanı,atıb heyanı.
Tullayıb astarı səndən üz eylər.
Yayılar hər misranı qəlbə yağ kimi.
Ətirli meyvəli bağça-bağ kimi.
Dayansa arxanda mərdlər dağ kimi.
Sevincin sel olar,ürək buz kimi.
Ay Nikbin,fikirləş dərindən-dərnə
Gizlətmə,aç göstər ilham-pərni.
Akif məclisində oxunsa şeirin .
Artırıb hörməti birə-yüz eylər.
Bəyənməz
Əzəldən beləbir hökmü zamanı.
Arxasız igidi mahal bəyənməz!
Mərd olan yoxsulu,türfə gözəllər,
İxtiyar qocanı cahal bəyənməz!
Namərddən uzaq qaç, arxalan mərdə,
Yaradan salmasın yaxşını dərdə,
Dəyərsiz bazarda, hörmətsiz yerdə,
Bil sərraf zərgəri baqqal, bəyənməz!
Yirulmaq bilmədən çəksən zəhməti ,
Evinə gətirər bui-bərəkəti ,
Zəkalı başlara söylə hikməti,
Ustad kəlamını naqqal,bəyənməz!
Ustadın sanmışdın hər əhli-piri
Naxələf,nadana sən açma sirri
Görəndə qəfəsda pələngi ,siri
Pişik ağzın büzər,çaqqal bəyənməz!
Ay Nikbin nöqtə qoy həsrətə,qəmə
Toxuma ürəkdə yaralı sinə,
Hər yetən yaşlıya ağsaqqal demə,
İnciyər sözündən saqqal bəyənməz!
