Unudacagam səni.
Məni zamanın anlarına möhnət verdin,
Hər damla axan göz yaşımla unudacagam səni.
Görüşməyimizə danışmagımıza qadaga qoydun,
Hər dəfə qəmli baxışlarımla unudacagam səni.
Zamanın acarı mənim ücün coxdan baglanıb,
Ömür karvanım artıq məkanına yön alıb,
Demədim ki, ömrüm bu zamanla qocalıb.
Yox vaxtsız itib gedən,ömrümlə unudacagam səni.
Sən ilk bahar ,mən son bahar astanasındayam,
Sən sevincin səadətin,mən qəm qucagındayam.
Sən xoşbəxtlik şamının,mən cəhənnəm ocagındayam
Yanıb kül olan tüstümlə dumanımla unudacagam səni
Məni zamana buraxdın,zamanım yox ki, mənim.
Bu gündən sabaha,gümanım yox ki, mənim.
Artıq mən itirilmişəm, tapanım yox ki, mənim.
Zərrə -zərrə yox oluram,zərrələrdə unudacagam səni.
Sən köcüb taleyinin qucagında,xoşbəxt olarkən,
Mən köcüb tanrının dərgahında uyuyarkən.
Nə vaxtsa peşman olsan, görüşün məzarım olacaq gələrsən,
Qara torpaqlara qarışa- qarış unudacagam səni.
Getdi.
Duyğu dənizindən ilham pərisi,
Gəldi arzularımı apardı getdi.
Məni səslədiyin eşqinin səsi,
Əbədi ruhumu qapadı getdi.
Demə yollarımız qoşa deyliymiş,
Məni can evimə qapadı getdi.
Söndü həyat eşqim söndü gözümdə,
Əbədu ürəyimi yaraladı getdi.
Şairin məlhəmi ilhamdır dostum,
Bir şair könlünü qapadı getdi.
Dünyama uzanan işıq zolagını.
Özü öz əlləriylə qapadı getdi.
