Əli Cabbarov,
Naxçıvan Dövlət Universitetinin dosenti
***
Tarixən türklərin qanını töküb, Türk soyuna qarşı amansız nifrətlə yaşamış ermənilər, yaxud öz dillərincə, hay tayfası belə qeyri-insanıi əməlləri mənimsəməkdə fenomenal yaddaş göstərdiyi halda, dünyanın reallıqlarını görmək, gerçəkləri düzgün təhlil edib normal qonşuluq həyatı sürməmək üçün özlərinə xas inadcıl kütbeyinliklə dünyada tanınırlar.
Təbiət kimi cəmiyyətin də sabit qalmadığı, texnoloji yeniliklər kimi beynəlxalq münasibətlərin, qlobal məsələlərin də sürətlə dəyişildiy bir zamanda Aralıq dənizindən Xəzərə qədərki torpaqlara ərazi iddialarından hələ də əl çəkməyən haylar 2 min əvvəlki Tiqranın Roma sərkərdəsi qarşısındakı rüsvayçı diz çöküşünü unutmüş kimi görünsələr də Azərbaycana qarşı əsassız torpaq iddialarından sonra düşdükləri reallığı heç vax unutmamalıdırlar. Yaranmış, yeni reallıq qorxaq, yaltaq, ikiüzlü və etibarsız ermənilərin sahib olduqları bədnam niyyətlərinin onlara çox baha başa gələcəyini deyir. Bəs, revanşizm xəyalları ilə alışıb yanan məğlub ermənilərin unutduğu realliqlar nədir?
Əvvəla, 2020-ci ildən sonra ermənilərin başına gələnlər bir təsadüf olmayıb, illər, onillər, hətta əsrlər boyu bu etnosun əkdiyi zəhər toxumlarının cücərib boğazında qalan tikanları, tökdüklər nahaq qanların naləsi idi. 44 günlük Vətən müharibəsində “Tək mərmi, tək hədəf!” taktikası ilə döyüşən Azərbaycan topçusundan başlarına ölümcül zərbə almış bu ermənilər o ermənilər idi ki, rəhmətlik Çingiz Mustafayevin Xocalı soyqırımı günü sonrası lentə aldığı həmin cansız uşaq bədənlərinin üzərində vandallıq etmiş, sonra da məhz buna görə Fransadan, Livandan mükafatlar almışdılar. Ona görə də bu gün Qafanda tövlə kimi binalara sığınmış sarkislər, haykanuşlar Kəlbəcəri tərk edərkən söküb gətirdkiləri həmin o unitaza qəmli-qəmli baxaraq Araz sahilindən gələn yardımlara ümidinə qaldıqlarında bu reallıqla artıq barışdığından xəbərsizdir. Yəni, Ermənisan həmişəki kimi kimlərəsə möhtacdır, vəssalam! haylara bir daha xatırlaqmaq istərdik. Ermənilər Zəngəzur dəhlizinə paralel, xəyali alternativlər düşünməklə bu dəhlizin qlobal bir layihə olduğunu, Çin və Avropa arasındakı trilyonluq ticarətin ən hamar yolu olduğunu unutmamalıdırlar. Yeni gələndə, bir qazan suda bişmiş kartofla bir qışı keçirməyə adət elmiş ermənilər üçün bu cür qlobal iqtisadi əməkdaşlığın miqyası onlara böyük gəlsə də, Çindən Avropa bazarına gedən Orta Dəhlizin Zəngəzur dəhlizi hissəsində heç bir hayın hay-həşir qoparıb dayana bilməyəcəyi altıncı reallıqdır. Və sonuncu, təkcə Ermənistan ermənilərinin, yaxud dünyaya səpələnmiş erməni diasporunun deyil, bütün hay xəstələrinin də heç bir zaman unuda bilməyəcəyi yeddinci reallıq — Dəmir yumruq! Bəli, Azərbaycan artıq o Azərbaycan deyil! Artıq nə 1918, nə 1948, nə də 1988-ci illərdir. Artıq güclü Azərbaycanın, onun şanlı Ordusunun və müzəffər Ali Baş Komandanının tək yumruq olub erməni faşizminin başına endirdiyi Dəmir yumruq bu gün dünya siyasətinin gündəmindəki yerini qorumaqdadır. Ermənilər unutmamalıdırlar ki, hər dəfə “Dəmir yumruq yerindədir” — deyən Ali Baş Komandanımız 44 günlük müharibə sonrası revanşizmə qapılanların qapısına elə bir qıfıl vurub ki, onun açılması üçün tək yol Azərbaycanın diqtə etdiyi sülh müqaviləsinə imza atmaq, ölkəmizə və qardaş Türkiyəyə qarşı əsasssız torpaq iddialarından birdəfəlik imtina etməkdir.
Bəli, ermənilərə, onların iştahına hər nə qədər antiseptik gəlsə də bu günün reallıqları belədir. Bəlkə sabah havalar dəyişdiyində yeni reallıqlar da yarana bilər. Amma bütün bu reallıqları unudan ermənilərin yaxşı bildiyi bir reallığı biz də heç zaman unutmamalıyıq. Erməni həmişə ermənidir!