Azərbaycan məktəb və pedaqoji fikrin inkişafı tarixində yaradıcılıq orijinallığı ilə fərqlənən Əhməd Cavad “Axund oğlu”, “Əlif Cim”, “Dəli şair”, “Ərdahan Cavad”, “Gəncə - Cavad”, “Cavad” və digər imzalarla mətbu orqanlarda çıxış edib. Hər bir əsərində vətənə sevgini, vətənin mədəni tərəqqisini təbliğ və tərənnüm edən Əhməd Cavad ömrünün 24 ilini pedaqoq kimi ictimai həyata həsr edib. Əhməd Cavadın mövzu xətlərindən və ya notlarından biri maarifpərvərlik olub. “Çalış qulluq elə bəşəriyyətə” – deyən Vətən aşiqi maarifi cəmiyyətdən zülmün qovulmasına səbəb olacaq bir amil kimi qiymətləndirib.
Əlbəttə, o zamankı şəraitdə maarifçilik təşəbbüsünün mütərəqqi əhəmiyyətini inkar etmək olmaz. Əhməd Cavad maarifi təbliğ etmək məqsədilə “Dilimiz”, “İmdad”, “Heyhat”, “Şəhid əsir”, “Oyan”, “Uf, bu yol”, “Kuropatkinə” və sair onlarla şeirlər yazıb. Böyük şair yalnız xalqın siyasi və mənəvi düşməni sayılan hakimi-mütləqlərin əleyhinə çıxmaqla kifayətlənməyib, onu gerilikdə saxlamağa çalışan yalançı din nümayəndələrinin, ruhanilərin də iç üzünü açıb. XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanda mövhumat, xurafat əleyhinə mübarizələrdə “Məsciddə meyxana”, “Səllallah”, “Utan”, “At bu çadranı” və bu kimi şeirləri ilə Əhməd Cavad ön sırada gedən ziyalılardan sayılırdı.
Ey axund, ey pişivayi-əhli-iman, bir utan!
Əllərindən dad edir ehkami-Quran, bir utan!
Hansı dinin əhlisən sən, yolmudur göstərdiyin?
Ümməti məhv eyləyəndə varmı iman, bir utan!
Hansı “Quran”dır sənə öyrətdi şeytan sirrini?
İşlərinçün qaldı şeytanlar da heyran, bir utan!
Zati-napakında, yahu, hissi-rəhman yoxmudur?
Saymadın Allahı, ey Allaha düşman, bir utan!
Saldırıb sən ac köpəklər kimi tək qan içməkdən bütün
Əllərin qan, dişlərin qan, surətin qan, bir utan!..
Yaxud:
Öyləsi vardır ki: çıxır minbərə,
Yol-ərkan öyrədir peyğəmbərlərə.
Düşüncə əlinə fürsət bir kərə,
Qoymaz qalsın kişi, vari, səllallah!
Əhməd Cavad maarifçilik ideyasını “İqbal”, “Şəlalə”, “Füyuzat”, “Azərbaycan”, “Maarif və mədəniyyət”, “Açıq söz”, “Arı”, “Maarif işçisi” kimi qəzet və jurnallar vasitəsilə məqalələrində, publisist əsərlərində də təbliğ edirdi. Bu baxımdan, “Azərbaycan” qəzetində çap olunan “Denikin və Gəncə” (“Azərbaycan” qəzeti, 1919, 4 iyun), “Abbaszadə Mirzə Abbasın yubileyi” (“Azərbaycan” qəzeti, 1919, 2 iyun), “Yeni nəsil. İctimai yaralarımız” və s. adlı məqalələri diqqəti ayrıca cəlb edir.
“Denikin və Gəncə” sərlövhəli məqaləsində həyəcan dolu notlar hər bir oxucunun diqqətini tutur: “Denikin xəbəri Gəncədə dəhşətli bir sui-təsir buraxıb. Mürtəce general tərəfdarı və agentləri əhali arasında cürbəcür şayiələr buraxmaqdadırlar. Cəmaət həyəcan içindədir. İstiqlaliyyət və hürriyyət düşmənlərinin sərhədimizə yaxınlaşması əhalini qızışdırıb. Sadədil əhali, avropalılara iki üzlü siyasət yürütdükləri üçün şübhə bəsləyir. Ruh düşkünlüyü yoxdur. Kimdən sorsanız, heç biri fədakarlıqdan çəkinməyəcəgini böyük bir mətanət ilə söyləməkdədir. Hər kəs, Denikinin talan və yağmadan başqa bir şey gətirməyəcəyini söyləyir. Ciddi addımların atılacağı zamanı gəldiyini əhali kəndisi söyləyir. Rəsmi xəbərlərə baxmayıb, hər kəs “Bizi aldatmaq istəyirlər” – deyir.
Əhməd Cavadın digər məqalələrinin qiyməti, hər şeydən əvvəl, həm də dünyəvi-təbiət elmlərini dini elmlərə qarşı qoymasındadır. Əhməd Cavad da digər maarifçilər kimi (F.Köçərli, S.M.Qənizadə, Ö.F.Nemanzadə, H.Cavid, H.Zeynallı, Y.V.Çəmənzəminli, T.Ş.Sümurğ və d.) ümumi icbari təhsil məsələsini irəli sürüb, hər iki cinsin oxumasını zəruri hesab edib.
Vətən fədaisi Əhməd Cavadın yaradıcılığında qeyd etdiyimiz kimi vətənpərvərlik mövzusunda yazılmış şeirlər qabarıq şəkildə mühüm yer tutur. Onun “Azərbaycan”, “Azərbaycan dastanı”, “Şeirim”, “Dalğa”, “Göy göl”, “Dağlar”, “Əsir Azərbaycan”, “Ay ellər”, “Balalarıma”, “İngilis”, “Gəlmə”, “Çırpınırdın, Qara dəniz!”, “Ağlayırdım, gülürəm”, “Ey əsgər”, “Türk ordusuna”, və s. şeirləri bu qəbildəndir. Adını çəkdiyimiz və çəkə bilmədiyimiz bu qəbil şeirlərin hər birində vətənin, xalqın azadlıq və istiqlaliyyəti, xoşbəxt gələcəyi uğrunda mübarizə leytmotiv kimi səslənir.
Əhməd Cavad azadlığı mücərrəd deyil, şəxsiyyət, söz, fikir, mətbuat azadlığı kimi konkret şəkillərdə düşünür. Şair-pedaqoq eyni zamanda, azadlığa “hümmət eylə”nməsinin qəbul edilməsini lazım bilirdi:
Şeiri sınıq bir türk sazı, ağladaraq tellərini,
Adaq-adaq gəzmək istər könlüm Turan ellərini!
Mən bir Turan yolçusuyam, əlimdə bir sönük məşal,
Aman, şeirim, hümmət eylə, aman, təbim, bir qanad çal!
Açın qəlbim qubarını, baxım nədir baş yazısı?
Əvvəl Allah göndərəndir, sonra Türkün bayatısı!..
“İqbal” qəzetinin 24 mart 1915-ci il tarixli nömrəsində dərc edilən “Yas türküsü” şeiri də ibrətamizdir:
Didilmiş bədənlər, yolunmuş saçlar,
Dağılmış yuvalar, görmək istəsən;
Qardan kəfən geymiş yoxsullar, aclar,
O ellərdə nə var, bilmək istəsən?
Sana bir kamançı hər şeyi söylər,
Mən bir kamançaçı, tellərim inlər!
– deyən şair ictimai bərabərsizliyə etiraz edir. Siyasi lirikanın gözəl nümunəsi olan bu şeirdə ictimai ziddiyyətlərin real təsviri verilib.
Əhməd Cavadın 1918-ci ilin 14 avqustunda “Gənclər yurdu” adlı qəzetdə “Marş” adlı üsyankar şeiri çap etdirməsi onun görüşlərindəki sürətli inkişafı göstərirdi. “Marş” şeiri bilavasitə inqilabi hadisələrin Əhməd Cavad yaradıcılığında əks-sədası idi.
Vətənpərvər şair istibdadın törətdiyi fəlakətləri göstərməklə kifayətlənməyib, özünü mübarizəyə daha da motivə edir, azadlığın, xoşbəxtliyin mübarizə ilə əldə ediləcəyinə inanır:
Millətimin tarixinə
Şan-şöhrət əkməliyəm!
Bu qarşıda yad qalaya
Bir al bayraq dikməliyəm!
Düşmənlərə göstərdim ki,
Mənim kimi əsgəri yox.
Mənim qılınc vurmadığım,
Dünyanın heç biri yox!
Bayrağıma xain baxan
Xain gözə mən tikanam
Vurulursam kölgəsində
Halal olsun ona qanım!
“Yarandın” şeiri Əhməd Cavadın yaradıcılıq ideallarının başlıca istiqamətini göstərən xalq azadlığı, səadəti ideyasını əks etdirir. Şair bu kimi başqa şeirlərində də yeni həyatın, ancaq inqilab vasitəsilə əldə edilə biləcəyi nəticəsinə gəlir. “Dalğa” şeirində tutduğu yaradıcılıq yolunun inqilabi mahiyyətdə olduğunu söyləyir. Obrazlı təfəkkürün məhsulu olan “Al bayrağa” (1919) şeirində vətəni gülşənə, onda fəryad edənləri bülbülə bənzədib, istibdadı inqilabla hədələyir.
“Azərbaycan bayrağına” şeirində isə:
Gedərkən Turana, çıxdın qarşıma,
Kölgən Dövlət quşu, qondu başıma!
İzn ver, gözümdə coşan yaşıma,
Dinlətsin dərdini aha, Bayrağım!
- deyə artıq inqilab vaxtının çatdığını söyləyir. Yeri gəlmişkən demək lazımdır ki, Əhməd Cavadın yaradıcılığında “inqilab” məfhumu bəzən çox mücərrəd mənada işlədilir. O, inqilabdan çox, milli intibah, tərəqqi, mədəniləşmək səciyyəsi daşıyır.
Əhməd Cavad gələcəyə parlaq nəzərlə baxırdı. “Göy göl” şeirində bu inam aydın hiss olunur.
Sənin gözəlliyin gəlməz ki, saya,
Qoynunda yer vardır yıldıza, aya,
Oldun sən onlara mehriban daya,
Fələk büsatını quralı, Göy göl!
Əhməd Cavad 1925-ci ildə “Göy göl” şeirinə görə “5-6 ay həbsdə” saxlanılsa da bu şeiri o dövr üçün də, bugünümüz üçün də böyük ictimai əhəmiyyətə malik əsər saymaq olar. Onda nikbinliyə, fəaliyyətə doğru hərəkətverici bir ruh, insan gücünə, parlaq gələcəyə inam vardır ki, Əhməd Cavadın iztirablarını yüngülləşdirən amillərdən biri də budur.
Əhməd Cavad “Bir-birimizi sevəlim” adlı məqaləsində yenə də bir maarifçi kimi çıxış edir. Göstərir ki, “bütün insanlar bir-birinə möhtacdır. Bir-biriləri üçün çalışırlar; əkinçi min zəhmət ilə əkib-biçir, yediyimiz çörək onların zəhməti ilə əmələ gəlir. Dərzilər bizim üçün paltar tikir, çəkməçilər çəkmə tikir, bənnalar evimizi tikir, fəhlələr əllərinin zəhməti ilə bizə lazım olan işləri görürlər. Axır ki, hər kəs öz biliyi və bacarığı qədər öz işini yaxşı təmiz etməyə çalışır. Çünki belə edənlər özlərinə xoşbaxtlıq qazanırlar. Yaxşı şeyə yaxşı da qiymət verilir. Belə şeyin sahibini tərif edirlər. Buna görə də bunlar daha artıq çalışırlar. Demək ki, biz bir-birimizin köməyinə möhtacıq. Bir-birimizə kömək etməz isək, yaşaya bilmərik. Öylə isə bir-birimizi qardaş kimi sevəlim”.
Bir azadxah kimi çıxış edən şairin bu fikir və görüşləri belə qənaətə gəlməyə əsas verir ki, azadlıq ideyalarının, vətən və onun taleyi, vətən həsrəti, insanların bir-birinə təmənnasız köməyi və sevgisi maarifçi-pedaqoq kimi oxucunun yaddaşında dərin iz salır.
Vətən sevdalısı Əhməd Cavadın yaradıcılığındakı görüş və baxışlara yekun vurarkən belə nəticəyə gəlirik: Unudulmaz maarifçi Əhməd Cavad milli mənafe uğrunda mübarizədə Azərbaycan məktəb və pedaqoji fikir tarixinin inkişafına dəyərli töhfələr verib. Xalq maarifinin carçısı kimi vətən konsepsiyasında yeni ideyalar irəli sürərək Azərbaycan pedaqoji fikrini zənginləşdirib.
Milli-azadlıq hərəkatından ilham alan Əhməd Cavad nümunəvi şəxsi keyfiyyəti və parlaq yaradıcılığı ilə hər bir oxucunu mənəvi saflığa, yüksək amallara çağırıb, gənclərin, o cümlədən yeniyetmələrin mənəvi keyfiyyətlər ruhunda tərbiyə edilməsinin əhəmiyyətini dəqiqləşdirib.
Pedaqoji fəaliyyəti ilə yanaşı proqram və uşaqlar üçün “Sərf və nəhv” (Qrammatika) dərsliyini yazan Əhməd Cavad təhsilin ümumi, məcburi və pulsuz olması, onun məzmununun milliləşdirilməsi və zənginləşdirilməsinin həlli yollarını mətbu orqanlarda əsaslandırıb.
Milli oyanış, xalq hərəkatı, türk xalqlarının birliyinə çağırış Əhməd Cavad yaradıcılığının leytmotivini təşkil edib.
“Vətən bir fidandır, enməz bayrağı” – deyən şair xalqın ağır vəziyyətinə biganə qalmayıb,vətənpərvərlik, milli mənlik şüuru, milli ləyaqət, xalqın dilinə, dininə, adət-ənənələrinə, ədəbiyyatına, tarixinə hörmətlə yanaşmağı, onu qoruyub saxlamaq və inkişaf etdirməyi əxlaqi-mənəvi keyfiyyət sayıb, parlaq boyalarla tərənnüm etdiyi əməkçi insan obrazında insanların biri-birini qardaş kimi sevməyini şərəf bilib.Ən nəhayət ölkənin himni səviyyəsində qəbul edilən və sevilən Əhməd Cavad milli tərbiyə problemlərini həll etməyə qabil ziyalılar dəstəsi yetişdirib.
Kamal Camalov
Pedaqogika elmləri doktoru