Yazıya iki maraqlı fikrə nəzər salmaqla başlamaq istəyirəm. Mirzə İbrahimovun “Azad” hekayəsində belə bir mətləb var: “Biz ölmək üçün yaşayırıq, yaşamaq üçün ölənlərdən xəbərsizik”... Məşhur bir generaldan soruşmuşlar ki, siz ölməkdən qorxmursunuzmu? O isə cavabında belə demişdi: “Mən qocalaraq, kiməsə möhtac şəkildə yaşayaraq ölməkdən qorxuram”...
Bu yazıda haqqında danışacağımız Azər də yaşamaq (yaşatmaq) üçün - əbədiyaşarlığa yüksəlməklə, həm də xalqını, onun azadlıq dəyərlərini yaşatmaq naminə özünü qurban verdi. Gözünü qırpmadan, ölümün üzərinə dimdik yürüyərək, düşünmədən...
Amma o, hələ gənc idi, çox gənc. Ömrünün 21-ci ilində - bahar çağında. Nələr düşünürdü, nələr yaşayacaqdı, kim bilir, təəssüf, olmadı... 1999-cu ilin soyuq bir dekabr günündə dünyaya göz açdı. İlk dəfə havasını içinə çəkdiyi, gözünü açıb torpağını gördüyü, suyunu içdiyi Şahtaxtı kəndində böyüyüb boya-başa çatdı. Məktəbə bu kəndin yollarından, küçələrindən ötərək getdi. Akademik Zərifə Əliyeva adına Şahtaxtı kənd tam orta məktəbi ona ana-Vətən sevgisini aşıladı. Burada əlinə qələm alıb hərfləri yazmağı öyrəndi, ardınca sözlər, cümlələr... Düşüncələri də məktəb illərində tumurcuqlandı, sonra çiçək açdı... Hər şeyin sonu olduğu kimi məktəb illərinin də bir qurtarma vaxtı vardı, Azər məktəb illərini geridə qoyub, Vətən qarşısındakı borcunu yerinə yetirmək üçün hərbi xidmətə yollandı. Bir il altı ayın ardından qalıb ordu sıralarında xidmətini davam etdirmək istədi...
Bəzən insan iki dünya, iki düşüncə, sevgi arasında qalır. Bilmirsən, hansını seçəsən. Nəhayət, daha ağır tərəfə yön alırsan. Azər də belə etdi. Vətən sevgisi onun həyat sevgisinə, yaşamaq yanğısına üstün gəldi. Beləliklə, Azər Tağıyev şanlı Azərbaycan ordusunun igid bir üzvü kimi ömür yolunu davam etdirməyə başladı. Hərbi sirləri, silah-sursatları, ona tapşırılan bütün öhdəlikləri müddətdən artıq xidmət edən bir əsgər kimi dərindən, məsuliyyətlə öyrəndi, yoldaşlarına nümunəvi xidməti ilə örnək oldu...ilə yaxın işğal altında qalan Vətən torpaqları azaddır. Üçrəngli şanlı bayrağımız Qarabağda dalğalanır...
Rahat uyu, Azər Tağıyev! Sən və sənin kimilər bu torpaqları bizə əbədi Vətən etmisiniz. “Torpaq, əgər uğrunda ölən varsa, Vətəndir” deyimini siz öz qanınızla, canınızla təsdiqləmisiniz.
Anar Qasımov
“Yeni həyat” qəzeti
